Lalong Humihirap ang Mahihirap
Sa kabutihang palad, may nakaibigan akong kapwa kong Janitor ang may kamaganak na may computer shop na malapit sa amin. Hindi ko na kailangan pang magjeep at maglalakad na lang ako tuwing umaga. Sa unang araw ko, masusi kong pinaghandaan ang araw na pagpunta sa computer shop ng kamaganak ng nakaibigan ko. Kinuha ko ang pinakamalinis at pinakamagandang polo ko na pinapahiram ko rin minsan sa aking kapatid na si Leo. 18 years old na si Leo ngayon pero next year pa lang siya magaaral sa Kolehiyo. Kailangan kong paghandaan ito at pagipunan. 6,500 ang ibibigay nila sa aking bayad bilang tagapagbantay ng computer shop. Malaki na ito, kahit na nakokonsensya ako dahil maliit na computer shop lamang ang pagmamayari ng taong may ari at doon pa sa di kilalang lugar.
Dito ako ngayon nagtratrabaho at sumusulat sa blog ko. Gusto kong i-share lahat ng mga naexperience ko sa buhay. Minsan ang buhay ay paiba-iba. Hindi mo alam kung kailan mangyayari sa iyo ang malas. Sa mga nagbabasa ng Blog na ito,
Sa buhay ko ngayon, iniisip ko kung ano kaya kung ito ay mangyari sa iba lalo na sa mga mayayamang mababa ang tingin sa aming mahihirap? Ano kaya ang gagawin nila? Hindi natin inaasahan ang mga pwedeng mangyari sa atin. Maraming pagkakataon sa buhay ko na tinanong ako kung gusto kong gumawa ng di dapat na maaari akong kumita ng malaki, pero tinanggihan ko ito. Tinanggihan ko dahil di ko nakakalimutan ang huling bilin ng Mama ko. Kaya kong umangat kahit na napakaliit ng butas na dapat pasukin bago umasenso ang taong katulad ko. Habang tumatakbo ang panahon, lalong humihirap ang buhay ngayon lalo na dito sa Metro
Sa mga taong magbabasa ng mga sinulat ko dito. Salamat sa inyong pagbabasa at basbasan
1 Comments:
nice blog! ang sarap magbasa dito at kakaiba ang blog mo...keep on posting!
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home